Πηγή: Μ. Ρούσσος Μηλιδώνης: Ιησουίτες στον Ελληνικό χώρο, Εκδόσεις ΚΕΟ, Αθήνα 1991.
Από τους Ιησουίτες που υπηρέτησαν στη Σαντορίνη, κατά το πρώτο ήμισυ του 18ουαιώ, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον π. Dubois, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με την ίδρυση της κωμόπολης των Φηρών. Ως ηγούμενος της καθολικής μονής του Σκάρου, συνέλαβε το σχέδιο μετάθεσης της πρωτεύουσας του νησιού από το στενόχωρο και επικίνδυνο λόγω κατολίσθησης φρούριο του Σκάρου, στα Φηρά.
Για να υποκινήσει τους κατοίκους στην υιοθέτηση του σχεδίου, ο π.Dubois, που είχε αρχιτεκτονικές γνώσεις, ανέλαβε το 1745 με δικά του έξοδα την ανοικοδόμηση στα Φηρά κτηρίου στο οποίο θα μεταστεγάζονταν οι μοναχοί του Σκάρου (αναφέρεται σε κτήριο της περιοχής «καθολικά»). Παράλληλα, εκπόνησε το σχέδιο κατασκευής λατινικού καθεδρικού ναού κατά τα πρότυπο μιας εκκλησίας στο Τορίνο. Στην είσοδο της εκκλησίας αυτής, θα κατέληγε ευρεία οδός την οποία θα περιέβαλαν καλλιμάρμαρα κτήρια. Την πραγματοποίηση του έργου αυτού στήριζε ο π.Dubois, στην οικονομική βοήθεια από την πλούσια οικογένεια του και από άλλους Πεδεμοντίους. …το σχέδιο όμως του π.Dubois σταμάτησε απότομα.
Το 1748, ο θηραίος πρωθηγούμενος των Ιησουιτών της Κωνσταντινούπολης π. Λάζαρος Άλβυ, έδωσε εντολή στον υφιστάμενό του π.Dubois, όχι μόνο να διακόψει το αρξάμενο έργο αλλά να φύγει αμέσως από το νησί και να αποσυρθεί στη Νάξο. Λίγους μήνες αργότερα, στις 11 Αυγούστου του 1748, ο π.Άλβυ πεθαίνει στη Θεσσαλονίκη, ο δε π.Duboisμε πόνο εξετέλεσε την εντολή του προϊσταμένου του. Δεν άντεξε όμως στη δοκιμασία. Πέθανε λίγο αργότερα, με την πεποίθηση ότι κάποτε τα Φηρά θα εξελίσσονταν σε κεφαλοχώρι της Σαντορίνης. Στο ημιτελές κτήριο που προορίζονταν για νέα κατοικία των Ιησουιτών, εγκαταστάθηκαν το 1783 οι διάδοχοί τους πατέρες Λαζαριστές, ενώ από το 1820 στο κτήριο αυτό στεγάζεται η μονή των δομηνικανίδων καλογραιών.