 |
| Από γλέντι του Λαογραφικού Ομίλου Σαντορίνης στο σπίτι της Γουλιελμίας Συρίγου Πρωτοχορευτής ο Μανολίτσος μας, μαζί με την Μαρία Παπαδοπούλου Διακρίνεται ο Ιδρυτής του Λαογραφικού Ομίλου Σαντορίνης Μανώλης Λιγνός. |
Τον συνάντησα έξω από το φούρνο του Μπουά στη Μεσαριά και ηκίνησε να μου κάνει τα παραπονά ντου…
- Κα βρε αξάδερφε….ηχαθήκαμε……έλα δα από το καλαθάδικο να πιούμε μια τσικουδιά…. - - Να πούμε και καμιά και μια σειρά….. να ξεβαρεθούμε….( να τραγουδήσουμε δηλαδή τα δικά μας…)
Κάποτε το αποφάσισα δα να πάω … τονέπηρα στο κινητό και μόλις του τόπα ήκανε σα μωρό παιδί…..
Ήκαμα κάτω στο Βόθωνα και τον έβρηκα στο καλαθάδικο να παλεύει με τσι αλιγαριές…
Στο πόστο ντου…. Να κάνει αυτό που αγαπούσε μετά τη μουσική… να σάχνει Σαντορινιά καλάθια από αλιγαριά και καλάμια….
Αφού ήπιαμε δυό τρεις τσικουδιές ( σκέτος δυναμίτης …. για εντριβή ήκανε..) και αφού ηθυμηθήκαμε όλοι τσι απεθαμένοι και ηθάψαμε και μερικοί ζωντανοί ήβγαλε το βιολί και ηκούρδισε…..
Κι ηκίνησε….. να παίζει με τον τρόπο που μόνο αυτός ήξερε…..
Ήπαιξε το γαμπρό.. το σκοπό του κουμπάρου και ηπιασε μετά τα δικά μας….
Ματζουράνα…. Μπερμπάτη…. Τη ντραγιάσκα…..τη δασκάλα…… και τελευταίες τσι καντάδες που ο Δημήτρης ηγάπα καλά……
- Ρε αξάδερφε…. Ξεβαριέμαι έτσα δα που τσι λες…… έχεις μεγάλο γούστο…. Μούλεε ….. και τόδειχνε πραγματικά….
Τραγουδούσαμε δυό τρεις ώρες ούτε που θυμούμε….. μέρα όμως ήμπηκα και νύχτα ήβγηκα από το καλαθάδικο αφού ηγέμισα τη κοιλιά μου ξυλοκαϊνη……
- Πότε θα ξανάρθεις;;; με αρώτηξε ….
- θα ξανάρθω αξάδερφε….. τούπα μα δεν ηκράτησα το λόγο μου…..
Ήκαμα απάνω για να περάσω όξω από το υπόσκαφο τσι Σουσουράδας και μόλις ήφτασα ήκλεισα τα μάθια μου για να τη θυμηθώ και να ακούσω τη φωνή τζη…..
- Κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι… είναι μια γριά και παίζει το σουργιάλι…… ( το αγαπημένο τραγούδι που τσίλεα και ηξεβαριούντανε…..)
Την έδα μπροστά μου μαζί με με τσι άλλες τσι Βοθωνιάτισες καθισμένες στο ριμίδι να καθαρίζουνε τα χόρτα και να λένε παλιές ιστορίες για το μώρο……για να με φοβήσουνε και καλά…..
Καθώς ήκαμα να φύω από το χωριό ηξανάρδε στο μυαλό μου ο Δημήτρης…..
Ήξερα πως είναι άρωστος και ησφύχτικε η καρδιά μου……
Ήξερα πως αμα φει θαναι ο τελευταίος που θα κλείσει το κύκλο που μέσα ντου έχει ότι αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου…..
Τη σουσουράδα…. Το κερα Ρηνιώ…και την Θοδοσά…
Σήμερα ο Δημήτρης έφυγε και αμοναχός μου ξανύω τα βίντεο που τον έχω τραβήξει να παίζει βιολί και μια εκπομπή που γύρισε μαζί ντου η Δέσποινα πριν από χρόνια…..
Νιώθω πως εγώ έχασα ένα σπουδαίο φίλο και η Σαντορίνη τον τελευταίο από τους παλιούς και γνήσιους λαϊκούς της οργανοπαίχτες…..
Και ο πόνος είναι αβάσταχτος……αξάδερφε……
Καλό ταξίδι….. καλή αντάμωση….
- Κα βρε αξάδερφε….ηχαθήκαμε……έλα δα από το καλαθάδικο να πιούμε μια τσικουδιά…. - - Να πούμε και καμιά και μια σειρά….. να ξεβαρεθούμε….( να τραγουδήσουμε δηλαδή τα δικά μας…)
Κάποτε το αποφάσισα δα να πάω … τονέπηρα στο κινητό και μόλις του τόπα ήκανε σα μωρό παιδί…..
Ήκαμα κάτω στο Βόθωνα και τον έβρηκα στο καλαθάδικο να παλεύει με τσι αλιγαριές…
Στο πόστο ντου…. Να κάνει αυτό που αγαπούσε μετά τη μουσική… να σάχνει Σαντορινιά καλάθια από αλιγαριά και καλάμια….
Αφού ήπιαμε δυό τρεις τσικουδιές ( σκέτος δυναμίτης …. για εντριβή ήκανε..) και αφού ηθυμηθήκαμε όλοι τσι απεθαμένοι και ηθάψαμε και μερικοί ζωντανοί ήβγαλε το βιολί και ηκούρδισε…..
Κι ηκίνησε….. να παίζει με τον τρόπο που μόνο αυτός ήξερε…..
Ήπαιξε το γαμπρό.. το σκοπό του κουμπάρου και ηπιασε μετά τα δικά μας….
Ματζουράνα…. Μπερμπάτη…. Τη ντραγιάσκα…..τη δασκάλα…… και τελευταίες τσι καντάδες που ο Δημήτρης ηγάπα καλά……
- Ρε αξάδερφε…. Ξεβαριέμαι έτσα δα που τσι λες…… έχεις μεγάλο γούστο…. Μούλεε ….. και τόδειχνε πραγματικά….
Τραγουδούσαμε δυό τρεις ώρες ούτε που θυμούμε….. μέρα όμως ήμπηκα και νύχτα ήβγηκα από το καλαθάδικο αφού ηγέμισα τη κοιλιά μου ξυλοκαϊνη……
- Πότε θα ξανάρθεις;;; με αρώτηξε ….
- θα ξανάρθω αξάδερφε….. τούπα μα δεν ηκράτησα το λόγο μου…..
Ήκαμα απάνω για να περάσω όξω από το υπόσκαφο τσι Σουσουράδας και μόλις ήφτασα ήκλεισα τα μάθια μου για να τη θυμηθώ και να ακούσω τη φωνή τζη…..
- Κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι… είναι μια γριά και παίζει το σουργιάλι…… ( το αγαπημένο τραγούδι που τσίλεα και ηξεβαριούντανε…..)
Την έδα μπροστά μου μαζί με με τσι άλλες τσι Βοθωνιάτισες καθισμένες στο ριμίδι να καθαρίζουνε τα χόρτα και να λένε παλιές ιστορίες για το μώρο……για να με φοβήσουνε και καλά…..
Καθώς ήκαμα να φύω από το χωριό ηξανάρδε στο μυαλό μου ο Δημήτρης…..
Ήξερα πως είναι άρωστος και ησφύχτικε η καρδιά μου……
Ήξερα πως αμα φει θαναι ο τελευταίος που θα κλείσει το κύκλο που μέσα ντου έχει ότι αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου…..
Τη σουσουράδα…. Το κερα Ρηνιώ…και την Θοδοσά…
Σήμερα ο Δημήτρης έφυγε και αμοναχός μου ξανύω τα βίντεο που τον έχω τραβήξει να παίζει βιολί και μια εκπομπή που γύρισε μαζί ντου η Δέσποινα πριν από χρόνια…..
Νιώθω πως εγώ έχασα ένα σπουδαίο φίλο και η Σαντορίνη τον τελευταίο από τους παλιούς και γνήσιους λαϊκούς της οργανοπαίχτες…..
Και ο πόνος είναι αβάσταχτος……αξάδερφε……
Καλό ταξίδι….. καλή αντάμωση….
http://www.neasantorinis.gr/topikes_eidiseis/2659//Kalo_taxidi_axaderfe.......htm