Εφημερίδα Αθηναϊκά Νέα, Πέμπτη 31 Αυγούστου 1939.
Τρεις άνθρωποι οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο. Και πάλι δια τα διεθνή, διότι οι Έλληνες, ως λαός αψίκαρος τα παίρνουν κατάκαρδα τα διεθνή ζητήματα και τα μεταβάλουν αυστοστιγμής σε υποθέσεις καθαρώς προσωπικές.
Το περίεργο σε αυτή την ιστορία, είναι ότι οι τρεις άνθρωποι είναι εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους. Απορεί ο πταισματοδίκης:
- Τον ξέρεις τον κύριο;
- Όχι.
- Εσύ τον ξέρεις;
- Όχι.
- Δεν γνωρίζεστε;
- Ποσώς.
- Που συναντηθήκατε;
- Στο τραμ
Στο τραμ συνέβη η ιστορία. Ο ένας κύριος ήταν καθιστός. Είχε μπροστά του ανοιχτή την εφημερίδα κι μελετούσε εμβριθώς. Από πάνω του ήταν άλλοι δύο όρθιοι. Σκυμμένοι όμως και αυτοί στην ίδια εφημερίδα. Και δεν αρκούνται στην ανάγνωση παρά σχολιάζουν καθένας χωριστά.
- τς…..τς….τς…..τς….
- Ύφεσις….
- Μπαρδόν;
- Δεν βλέπεις;
- Που την βλέπεις εσύ ;
- Εγώ;
- Δεν βλέπεις τι γίνεται κύριος; Εδώ σου λέει ο κ. Χίτλερ Δαντσιγνκ. Σου λέει η Πολωνία μπρακ λακιρντί. Σου λέει ο κ. Χίτλερ διάδρομο. Σου λέει η Πολωνία δεν περνάς. Άσπρο ο ένας μαύρο ο άλλος.
Σκύβει επάνω από το κεφάλι του καθισμένου ο δεύτερος και δείχνει με το δάχτυλό κάτι επάνω στην εφημερίδα του.
- Βλέπεις εδώ;
- Βλέπω.
- Το λεπόν;
- Η θύρα είναι ανοικτή
 |
| Δημήτριος Ψαθάς |
- Ποια θύρα κύριος; Την βαράει ο ένας στα μούτρα του άλλου. Κάνει να την ανοίξει η Αγγλία γκαπ! …την κλείνει η Γερμανία. Κάνει να την ανοίξει η Γαλλία γκουπ! Την κλείνει η Πολωνία.
- Ναι αλλά;…
- Τι αλλά;
- Διάβασε εκεί….
- Τι να διαβάσω;
- Λέει διαπραγματεύσεις.
- Στον τίτλο το λέει μόνο.
- Τα άλλα είναι από μέσα… Άσε να γυρίσει το φύλλο ο κύριος και βλέπουμε.
Αλλά ο κύριος δεν είχε καμία διάθεση να γυρίσει τη σελίδα. Βυθισμένος στην ανάγνωση έδειχνε μεγάλη δυσφορία για την κουβέντα που γινόταν από πάνω του και πότε – πότε στραβοκοίταζε. Οι δύο συζητητές όμως δεν μπορούσαν να κάνουν περισσότερη υπομονή. Όπου ο ένας πήρε το θάρρος και του απηύθυνε το λόγο.
- Με το μπαρδον.
Γύρισε εκείνος:
- Τι συμβαίνει ;
- Γυρίζετε παρακαλώ τη σελίδα;
- Πως είπατε;
- Λέω για τη σελίδα.
- Να τη γυρίσω;
- Αν δεν ενοχλείσθε δηλαδη.
- Διαβάζω, κύριε.
- Μπαρδον. Τι συμπέρασμα βγάζετε εσείς;
- Ύφεσις.
- Μπα;…..
- Σταμάτησαν οι εκρήξεις;
- Πώς;
- Για το ηφαίστειο δεν λέτε;
- Ποιο ηφαίστειο ;
- Της Σαντορίνης.
Ο άλλος εξαγριώθηκε:
- Μωρέ μπράβο! Εδώ χαλάει ο κόσμος του λόγου του διαβάζει ηφαίστειο.
Ο κάτοχος της εφημερίδας έγινε μπαρούτι.
- Πως είπατε κύριε;
- Είπα!
- Εσείς θα μου κανονίσετε τι θα διαβάσω; Ωραίο είναι και τούτο. Την πλήρωσα την εφημερίδα μου κύριε και διαβάζω ότι μου αρέσει . Δώσε κι εσύ ένα δίφραγκο και διάβασε για το Δάτντσιγκ. Εμένα μ ενδιαφέρει το ηφαίστειο!
- Σαντορινιός είσαι ;
- Δεν σ ενδιαφέρει!
- Είπα….
Μπήκε ο τρίτος στη συζήτηση:
- Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει μέσα σε όλα και τούτο το ηφαίστειο . Που στο διάολο ξεφύτρωσε κι αυτό μέσα στην ώρα !
Έγινε μικρή παύση. Κι ύστερα επαναλήφθηκε η συζήτηση μεταξύ των δύο, ενώ ο τρίτος βυθίστηκε με περισσότερο πείσμα στην ανάγνωση της δράσης του ηφαιστείου.
- Εάν ήμουν Αγγλία…
- Εσύ;
- Εγώ. Θα έλεγα. Έλα εδώ κυρία Γερμανία. Τι επιθυμείς. Διάδρομο. Εντάξει. Θα σου δώσω διάδρομο. Αλλά θα μου δώσεις και εσύ κάτι . Όχι τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου! Να σου λείπουν αυτά κυρία Γερμανία και με το μπαρδον. Κόψε και από εδώ ένα κομμάτι και φέρε να το δώσουμε στην Πολωνία.
- Από πού;
- Από δω.
- Το Μέμελ, δηλαδή;
- Όχι την Πρωσσία. Να βγάλεις μία φέτα από εκεί…
Και συγχρόνως έσκυψε επάνω στο χάρτη και έδειξε με το δάκτυλο. …μια φέτα επάνω στην Ανατολική Πρωσσία. Όπου ο αναγνώστης της εφημερίδας έγινε πάλι κατακόκκινος από οργή:
- Σας παρακαλώ κύριε!!!
- Ακόμα τη Σαντορίνη διαβάζεις;
- Σου είπα να μην σε νοιάζει. Αλλά που να μ ακούσει κύριε πταισματοδίκα.!! Όχι μόνο επέμενε να διαβάσει από την εφημερίδα τη δική μου ότι ήθελε αυτός. Αλλά στο τέλος μου είπε κι ότι είμαι Βλάκας!
Τον καλεί ο πταισματοδίκης.
- Τον είπες βλάκα;
- Μα είναι δουλειά αυτή;
- Ποια;
- Εδώ κύριε πταισματοδίκα, ηφαίστειο είναι όλος ο κόσμος , αυτός με τη Σαντορίνη. Γίνεσαι θηρίο; Τέλοσπάντων αν δεν είχαμε τίποτα άλλο κομμάτια να γίνει . Διάβαζε και ηφαίστειο και ότι σου γουστάρει. Εδώ όμως καίγεται ο κόσμος, τη Σαντορίνη θα κοιτούμε;
- Γιατί τον έβρισες;
- Δεν τον έβρισα.
- Του είπα: αμ φαίνεσαι φουκαρά μου πως είσαι Σαντορινιός.
Κι αυτός θίχτηκε και μου λέει : Σαντορινιός είσαι και φαίνεσαι! Του λέω εγώ είμαι Πειραιώτης! Αλλά για να έχεις πέσει με τα μούτρα στο ηφαίστειο πάει να πει πως είσαι Σαντορινιός.
Πετάγεται ο πρώτος:
- Και μου προσέθεσε: τι περιμένεις από ένα νησί που βγάζει ελαφρόπετρα και φάβα!
- Έτσι σου πε; Λέει ο δικαστής.
- Έτσι!!
Ανα εικοσιτέσσερις ώρες κράτηση επιβλήθηκε στους τρεις. Και μερικοί ψιθύρισαν ότι ο μόνος Σαντορινιός από τους τρεις …ήταν ο πταισματοδίκης!