του Δημήτρη Ψαθά:
Είναι πολλά χρόνια που έχω να επισκεφθώ τη Σαντορίνη. Ίσως και είκοσι. Μου έμεινε όμως από την πρώτη εκείνη μοναδική επίσκεψη, τόσο έντονη η εντύπωση ώστε και σήμερον ακόμα τη θυμάμαι ζωηρότατα, την ιδιόρρυθμη ομορφιά της, με το κάπως αγριωπό λιμάνι της και ύστερα την απόκρυμνη ανηφοριά προς την κατοικημένη πολιτεία. Αιτία της επίσκεψης μου τότε, ήταν ποια άλλη, το περίφημο ηφαίστειο της, που ξαφνικά είχε αναλάβει δράση και ξεσήκωσε τους δημοσιογράφους. Την βαλίτσα σου και δρόμο μου είχε πει ο αρχισυντάκτης μου. Νεαρός τότε συντάκτης, και πρόχειρος στις αποστολές του είδους, ανησύχησα.
- Τι συμβαίνει;
- Το ηφαίστειο
- Τι κάνει το ηφαίστειο;
- Ότι συνήθως κάνουν όλα τα ηφαίστεια του κόσμου. Βροντάει, καπνίζει και πετάει μύδρους. Δεν έχεις περιέργεια; Πήγαινε να τα δεις και να τα περιγράψεις.
Ομολογώ ότι δεν είχα τόσο μεγάλη περιέργεια να δω και να περιγράψω ένα ηφαίστειο εν δράση, γι αυτό και έφυγα για το νησί χωρίς μεγάλη όρεξη. Στο νου μου, άστραφταν καπνίζοντες Βεζούβιοι και Αίτνες μαζί με θαμμένες Πομπήιες Τι τάχα θα βλεπα στη Σαντορίνη με το ηφαίστειο της εν πλήρη ενεργεία; Όμως οι ανησυχίες μου, διαλύθηκαν μόλις έφτασα ψηλά στην πολιτεία, επωχούμενος μουλαριού. Όπου το νησί μου φάνηκε μαγευτικό με τις τόσες ομορφιές του και τους τόσο καλούς και πρόσχαρους ανθρώπους του.
- Τι γίνεται με το ηφαίστειο ρωτούσα ;
- Ω τίποτα, μου απαντούσαν, ήσυχοι. Πετάει κουνουπίδι.
- Κουνουπίδι; ; ; ;
- Ναι. Για κοίταξε … να το κιολας. Ξανα πέταξε.
Πραγματικά το ηφαίστειο που φαινόταν πέρα σαν βουναλάκι κατάμαυρο, από καιρό σε καιρό τίναζε στα ύψη, πυκνό καπνό σε σχήμα κουνουπιδιού και πλέον ου. Μας φάνηκε, λοιπόν, σε όλους τους συντάκτες της αποστολής, σαν το πιο καλόβουλο και ήμερο ηφαίστειο του κόσμου που θα μπορούσε να το δει κανείς και από πολύ κοντά. Αποφασίσαμε, λοιπόν, όλοι να νοικιάσουμε μια βάρκα για να το ζυγώσουμε και να το περιεργαστούμε από πιο κοντά. Βαρκάρη δεν δυσκολευτήκαμε να βρήκαμε. Πρόθυμα για την εκδρομή και σε λιγάκι να μαστε όλοι μέσα με κατεύθυνση το ηφαίστειο. Σε λίγη ώρα, ανοιχτήκαμε και περνούσαμε τη σειρά των λόφων που αναδυόντουσαν μέσα από τη θάλασσα, κατάμαυροι σαν κάρβουνα από την προαιώνια ίσως δράση του ηφαιστείου. Ο κρατήρας φαινόταν παραπέρα να καπνίζει. Πάντα ήσυχος. Και δεν μας έδινε κανένα σοβαρο σημάδι ανησυχίας. Ήταν ένα βουναλάκι στρογγυλό σχεδόν, κατάμαυρο και αυτό γεμάτο, όμως πυκνούς καπνούς.-Προχωρούμε λίγο ακόμη
- Κα δεν προχωρούμε
- Πατριώτη έχει κίνδυνο…..
- δεν ξέρω. Καλά είμαστε εδώ.
0 βαρκάρης που μας έφερε μέχρις εκεί ξέροντας κάτι παραπάνω από εμάς για το ηφαίστειο κωπηλατούσε διστακτικός και μας σύστησε να βάλουμε το δάχτυλο στη θάλασσα. Δοκίμασα και είδα ότι το νερό ένα περίεργο πρασινοκίτρινο νερό, ήταν σχεδόν βραστό και δεν μπορούσες να κρατήσεις τα δάχτυλά σου ούτε δευτερόλεπτα. Το τοπίο αγρίευε όλο και περισσότερο. Ο αέρας ήταν ζεστός και μύριζε θειάφι. Όμως η περιέργεια, μας κέντριζε και με το έντρομο θάρρος, της ηλικίας μας παρακαλούσαμε το βαρκάρη να μας πάει πιο κοντά Δεν πρόφτασε ο άνθρωπος να τραβήξει πέντε η δέκα φορές τα κουπιά του όταν ξαφνικά ακούστηκε ένα φοβερό υποχθόνιο μουγκρητό με ένα οξύ σφύριγμα και είδαμε παγωμένοι από τον φόβο το πιο περίεργο θέαμα που είχαμε δει ποτέ ολόκληρο το μαύρο βουναλάκι, το κυρίως ηφαίστειο, με τον κρατήρα- άρχισε να φουντώνει ενώ από την κορυφή του τινάζονταν με δαιμονισμένη οργή και κρότους τεράστιες φλογισμένες πέτρες κοκκινόμαυρες που πέφτανε γύρω τριγύρω σε μικρή απόσταση από τη βάρκα μας.
- Ύψιστε Κύριε, μία να μας πετύχαινε θα μας βουλιαζε και θα πνιόμαστε στη ζεματιστή θάλασσα σαν τα κοτόπουλα.
- Πίσω για όνομα της Παναγίας …
Τρομαγμένοι γυρίσαμε στην πολιτεία, όπου, όμως, το καλοσυνάτο χαμόγελο των κατοίκων μας ησύχασαν.
- Δεν ήτανε τίποτα παιδιά. Το ηφαίστειο μας πέταξε….κουνουπίδι.
- Έτσι γίνεται κάθε φορά!!!
- Έτσι μόνο …
Έφυγα από τη Σαντορίνη παρόλη την περιπέτεια με αναμνήσεις ειδυλλιακές για το ωραίο και ιδιότροπο νησί που γνώρισε και αυτό με τη σειρά του την καταστροφή από το φοβερό σεισμό της περασμένης κυριακής. Το ηφαίστειο σίγησε τούτη τη φορά, αλλά η κακή μοίρα του τόπου μας- αλοίμονο – έκανε και πάλι το τρομερό της θαύμα.