Απόσπασμα από τον «Κρητικό Πόλεμο» Το ποίημα περιγράφει με χρονολογική σειρά τα γεγονότα του πολέμου, από την απόβαση των Τούρκων στην Κρήτη ως τη συνθηκολόγηση του Ηρακλείου (1645-1669), ενώ το απόσπασμα που ακολουθεί αναφέρεται στην έκρηξη του Κολούμπου του 1650
«….Να διγηθώ για τα νησιά Μήλο και Σαντορίνη, εις τσι πενήντα, τα κακά οπού σε τούτα εγίνη.Σε τρεις ημέρες παραμπρός είδασιν να φυράξη, η θάλασσα τσ’ ακρογυαλιές, κι’ η φύση τση να αλλάξη, κι εις το νησίν του Κυθηργιού, σα κάστρο εκεί εφάνη ωσάν χτισμένο έδειχνε κι ήτο γεμάτη πλάνη΄ στη Μήλο άλλο όμοιο εγίνη άλλον ένα, κι οι Χριστιανοί θωρώντας τα, σε λογισμό εμπαίνα.Και μια ημέρα Κυριακή, κυττάζουν του ελίου, κι’ ήτονε τσι είκοσι εννιά, μηνός του Σεπτεμβρίου, τσ’ αχτίνες και μαυρίζουσι σα να μην είχε λάμψη, στη Μήλο πέφτει αστραπή, κι είχε το θειάφι άψη, κι όλοι οι ανθρώποι εκλαίγασι εις τες καταστασίες, και των δαιμόνων ήτονε εκείνα φαντασίες.Τότες τα κάστρα αρχίζουσι πόλεμον μοναχά τως και χάνεται η θάλασσα και φαίνοντα ο πάτος. Κι απού τη Μήλο ήρχουντα φωτιές στη Σαντορίνη και πάλι έρρικταν αστραπές που το κυσήρι εκίνει.Ν’ αστράπτη ο κόσμος με βροντές και να ταρακουνιέται, η Κρήτη και το πέλαος δίχως αφρούς να σειέται, κι’ ώρες εφύρα μοναχή, κι εις ώρες να πληθαίνη, κι απού τα τείχη ήρασε σαν ο εχθρός να μπαίνη. Επλήθαινε και γιάγερνε δίχως ανέμου χάρι, και τα καράβια έσερνε στα βάθη της να πάρη.Καράβια κάτεργα για μνια εφύγασιν με βίαν, και πήγαν και σταλάρανε αντίπερα στην Ντίαν. Βάρκες πολλές επνίγησαν μπαίνοντας στο Μαντράκι, πληθαίνοντας το πέλαγος και λίγενε δαμάκι. Κάτεργο ένα ήτο κει και στάθη να το σπάση, και του σπασε τις γούμενες κι ήθελε να πλαγιάση……».
Υ.γ. καλλλιστορώντας: Όποιος έχει διαβάσει ιστορικά της αφήγησης της έκρηξης του Κολούμπου είτε σε εμάς είτε οπουδήποτε αλλού, μπορεί να διαπιστώσει περίτρανα τη σημασία των εικόνων του Κρητικού Ποιητή.